Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσει κανείς τη βίαιη σιωπή που προκαλεί ο θάνατος. Γόνιμες, προκλητικές συζητήσεις, όνειρα και προοπτικές που ανοίγονται μέσα από αυτές τις συζητήσεις, δυνατές και πρωτότυπες σκέψεις, προτροπές για έρευνα και δράση, διακόπτονται ξαφνικά. Τίποτε άλλο παρά σιωπή δεν απομένει. Και λύπη. Ο Χάρης Ξανθουδάκης ήταν ακριβώς αυτό: ένα γόνιμο, οξυδερκές πνεύμα, που χαιρόταν τη μόρφωση, γεννούσε ιδέες, μουσικές και ερευνητικές, και μπορούσε να εμπνεύσει και άλλους ανθρώπους. Η σκέψη του αποτελούσε πηγή δράσης ώστε να ανοίξει και να ανθίσει μια πολύχρωμη και διεπιστημονική προοπτική στις μουσικές σπουδές στην Ελλάδα. Παθιαζόταν πολύ, γιατί ένιωθε ότι τα προβλήματα είναι πολλά και η προσπάθεια που χρειάζεται είναι μεγάλη. Και μέχρι την τελευταία στιγμή έγραφε, οραματιζόταν και ενέπνεε. Το κενό που αφήνει η ξαφνική του απώλεια είναι μεγάλο, όπως μεγάλη είναι και η παρακαταθήκη που αφήνει.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του.
Θεσσαλονίκη 12.11.2023,
Τμήμα Μουσικών Σπουδών, ΑΠΘ
